Twórcza synergia: indywidualne dzielnice we wspólnej makiecie miasta

Projekty makiet zawsze dzielą grupę na zwolenników makiety wspólnej i makiet indywidualnych. Tym razem spróbowaliśmy znaleźć kompromis. Podzieliliśmy całą makietę na 15 dzielnic. Każdy mógł zaprojektować swoją część, ale jednocześnie każdy musiał uwzględnić elementy liniowe, jak rzeka, kolej, drogi oraz rzeźbę terenu na granicy swojej części. Wylosowaliśmy numery dzielnic i rozpoczęliśmy pracę.

Elementy wspólne na granicy dzielnic

Rysunek elementów wspólnych, to był pierwszy etap współpracy autorów projektu dzielnic sąsiadujących ze sobą. Górka na granicy musiała być kontynuowana u sąsiada, mieć tyle samo poziomic i poziomice te powinny do siebie pasować. Młodzi urbaniści szybko znaleźli rozwiązanie. Wycinali wspólnie kolejne “plasterki” poziomic, narysowali kreskę podziału, rozcięli kolejne poziomy i skleili indywidualne górki. Teraz pozostało już tylko ułożyć plansze obu dzielnic koło siebie i precyzyjnie przykleić obie połówki. Rzeka została narysowana wtedy, kiedy wszystkie dzielnice ułożyliśmy na wielkim stole koło siebie. Wielkość jednej dzielnicy to było 30 x 40 cm, czyli całe miasto zajęło 90 x 200 cm. Te uzgodnienia były trudne. Projektanci rwali się do tworzenia budynków. Moja propozycja, żeby zaprojektować kolej dla całej makiety była już nie do przyjęcia. Mieli dość dopasowywania się do innych. Jak widać współpraca nie jest łatwa, kiedy chce się realizować swoje pomysły.

Lista zawodów i związane z nimi budynki

Listę zawodów mamy już na stałe wydrukowaną, ponieważ makietę budujemy co roku. Tu link do listy. Znowu musieliśmy losować, ponieważ każdy chciał mieć u siebie drapacze chmur, rynek, zamek, galerię handlową i inne budynki użyteczności publicznej, które miały budować prestiż projektanta i wizerunek jego dzielnicy. Zdjęcie poniżej obrazuje temperaturę dyskusji i wagę autorskich rozwiązań.

Końcowy efekt MAKIETA MIASTA – 15 dzielnic Autorzy w wieku 9-10 lat